Van A tot Z maar dan anders: een ode aan het alfabet, zijn klanken, vormen en texturen
In de avonduren geef ik taalles aan een laaggeletterde vrouw van 64 jaar: Truus. Door een zuurstoftekort bij haar geboorte heeft Truus nooit de kans gehad om te leren lezen. Samen beginnen we nu bij het begin: het alfabet. In de maanden dat we het alfabet bespreken, herhalen en nog eens herhalen, ga ik het alfabet, dat ik al zo lang als vanzelfsprekend gebruik, met nieuwe ogen bekijken en waarderen. Geïnspireerd door en samen met Truus schrijf ik een ode aan het alfabet, zijn klanken, vormen en texturen: Van A tot Z maar dan anders.
Koning
Vannacht bleef ik maar denken aan de koning die op de kermis kauwgom
kocht. Ik zie hem nog voor me, met zijn koperen kroon. Het schoolbord
schemerde door zijn lichtblauwe mantel heen.
Hij is kenmerkend, heb ik me recent laten vertellen, karakteristiek zelfs, met
onwillekeurige krullen. Ik herinner me hoe het vroeger al in de kantlijn stond,
dat mijn koning zo onkeurig tussen de regels danst.
Ik denk aan rode krullen en complimenten, aan hoe onkeurig onwillekeurig
karakteristiek werd, aan klapperende kauwgom van de kermiskraam. De hele
dag krijg ik de koning niet meer uit mijn kop.
Hij is er als ik je kus. Hij is er als je daarna een koffie verkeerd bestelt. Ik weet
niet hoe je proeft vandaag, weet niet wat je drinkt. Ik hoor alleen maar de koning
kloppen tegen de binnenkant van mijn schedel.
Pak me pak me pak me, pakkk me dan
als je kkkan.